İŞTE BAZI ŞİİRLERİ:'İZMİRLİ AVUKAT MEHMET KIRLI İLK ŞİİR KİTABINI ÇIKARIYOR'

İzmir Barosuna kayıtlı Avukat Mehmet Kırlı, yıllardır kaleme aldığı şiirlerini kitabında toplayacak. Bugüne kadar yüzlerce şiir yazdığını belirten Kırlı, 'Şiir yazmayı çok seviyorum. Bazen toplu taşıma aracında, bazen evde, bazen bir misafirlikte içimden geçenleri hemen kaleme alıyorum. Şiir yazmak beni rahatlatıyor. Çok sayıda yazdığım şiirlerimin içinden seçtiklerimi ilk kitabımda yer vereceğim' dedi. 

İŞTE KALEME ALDIĞI DOĞAÇLAMA ŞİİRLERİ
Sene 1978...
Akşama Türk fîlmi var.
Esas oğlan: Cüney Tarkın, 
Kız da, silikonsuz koca dudaklı Türkan abla.
Esas oğlan tıpta okuyor, çalışkan ve yoksul.
Kız ondan da gariban.
Sahnede balıkçı meyhanesi.
Masalar tahta, boyasız.
Tavanda balık ağları.
Ayağı kırılmış o tahta masa vefalı.
Sami Hazinses, hüznün insanı.
Nubar Terziyan,
müslümanın cenaze namazını kılan Hristiyan. 
Tamba Tumba Esmer Bomba...
Herkes samimi; herkes sevgili.
Kadir Savun: Koca yürekli kocaman adam.
Bir konuştu mu, eşkiyanın en büyüğü sus pus.
Münir Özkul...
Bir konuştu mu,
küstah oligark sermayedar utanıyor yaptıklarından.
Filmin başındayız ailecek...
Konu ortak.
Akıllı beyinsiz telefon yok.
Bilgisayar yok.
Bütünüz, biriz.
Sabah 04'te, Muhammed Ali dövüşecek.
Herkes uykudan uyanmış.
Yumruklar sıkılı.
Dövüyoruz rakibini hep beraber.

Sinemadayız...
Çirkin Kral dövüşüyor eşkiyayla.
Arkasından biri vuracak odunla.
Uyarıyoruz, heyecandan ayağa fırlamışız,
"hişt! Arkanda! Arkanda!" Diye bağırıyoruz.
Dövdük birlikte bütün kötü adamları.
"Arkadaş" diyor Çirkin Kral...
Emek, çalışkanlık ve sabrın zaferini anlatıyor ve tembellik ve yozlaşmayı.
Kemal abi, bir çöpçüler kralı, bir bekçi,
bir maraba.
Biz oyuz, o biz.
Yakışıklı Tarık...
Neşeli, ölümüne arkadaş, yoldaş.
Kadir İnanır..
Şimdi görseler halini...
Kim inanır!
Çicek Abbas...
Zübük, Sürü, Umut, Hababam...

Çıkmışız sinemadan.
Dünya değişmiş kafamızda.
Değiştireceğiz Dünyayı.
Olmadı Raci olmadı...
Olmuyor.
---------------------------
Mis gibi karpuz kokar şimdi sıcak ovalar.
Erişte yapar avlularda kadınlar.
Şeftalinin kırmızısı, kayısının ballısı,
kırmızı eriğin nüansı ve incirin dansıyla lüks tatil beldelerini sollar bahçeler.
Asmaların, çınarların, söğütlerin,
kavakların altında; havuz başlarında çay sefası.
Menderes'in, kızgın alüvyon toprağında
yalın ayak ve baldırı çıplak çocuklar oynar.
Güneş, ışıklarıyla onlarla...
Cevizlerde, bayram yapar sincaplar.
Çamların, huzur ve uyku verici hışırtısı cenneti kıskandırır.
Ağustos şenliğidir bu.
-------------------------
Sinemada Erol Taş'tan
futbolda Hasan Şaş'a kadar geçti
koca bir otuz küsur yıl. 
Cüney Tarkın, Tarık Akan, Filiz Akın...
Emekçiyi ve iyi insanı oynadılar bize.
Biz, olamadık.
Kadir İnanır'a inandık,
Türkan Şoray'a bayıldık,
Geberdik Arzu Okay'a.
Sevdalandık Müjde Ar'a. 

Yıkıldı sinemalar
bin dokuz yüz seksenin ortalarından sonra.
Televizyonda seksenler doksanlar dizisiyle oyalandık iyi insanları oynayan oyuncularla.
Onlar iyi insanları oynadılar.
Bizler iyi olamadık.

Karanfil kokuyordu cigarası Ahmed Arif'in.
Yaşıyordu bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine
Kuvvacı Nazım Hikmet.
Meskeniydi dağlar Fazıl Hüsnü'nün.
Savaşa giden sarı saçlı güzel çocuk
gene böyle güzel dön dedi Orhan Veli.
Kapısı çalındı, açtı;
Sosyalizm gelmişti evine Edip Cansever'in.
Yalnız paylaşılmaz,
paylaşılsa yalnızlık olmaz dedi Asaf Özdemir.
İyi insanlar olun dedi hepsi bize.
Biz olamadık.
İnsanın da Dünya'nın da anasını belledik.